Assalamualaikum people...
Krik Krik...
OK. Itu bukan bunyi tin kosong tapi bunyi cengkerik.
Maaf. Asiffun jami'an. Perangai semula jadi seperti itu， suka merepek dan bercakap， tapi Alhamdulillah dapat dikawal bila berhadapan dengan orang.
OK. Fokus Farah Fokus.
Sekarang kalau Kak Farah bagi awak satu tin kosong， apa awak buat dengan tin itu?
See. Mentaliti manusia sekarang ini. Sukar untuk menghargai.
Now that's what I want to hear from you， youngsters. But please walk the talk. Jangan cakap je ya.
Tapi hari ini bukan nak cakap apa yang kita boleh buat dengan tin kosong tapi apa yang kita boleh buat untuk mengelakkan tin itu daripada kosong. Sebenarnya tin kosong hanya analogi kepada kehidupan kita sekarang. ‘Kita’ as perempuan.
Perempuan sekarang ini， kalau ditanyakan， majoriti tengah fikir pasal kahwin kahwin kahwin. Seriously I'm sick of it.
*Speechless* Awak， nak dapat sesuatu yang manis sememangnya kena rasa kepahitan dulu. It's such a waste as you have that kind of potential to achieve something great in life， but， you just held it in within yourselves.
Tapi kalau semua perempuan nak jadi pakar sakit puan pun masalah juga.
Singgah baca kejap : Wanita Berkerjaya Dalam Islam
Secantik mana pun awak， cantik macam Kim Kardashian sekalipun， tapi tanpa ilmu (dunia dan akhirat)， awak pun sama sahaja macam tin kosong yang pada mulanya awak kata nak buang tadi.
Awak semua tak akan tak terdetik sedikit pun rasa nak jadi macam mereka? *Sikit pun jadilah. Please*
Sekarang nak share sikit dialog dengan sahabat saya.
Daripada dialog dekat atas ini， nampak tak apa yang berlaku sebenarnya? Adakah wanita yang pandai menjahit hanya dari golongan mereka yang memang terpaksa belajar ERT dekat sekolah? Atau boleh jadi seorang pelajar yang ambil Foundation in Biological Science dekat PASUM? Jawapannya， ketuk pintu tanya jiran sebelah...
Perempuan sememangnya tak pernah lari dari tugas yang sedemikian. Mengemas， memasak， menjahit， etc. *Walaupun diri sendiri tak mampu jadi sehebat ibu di dapur* Alasan apalah yang kita ada kan?
*Commercial break for awhile*
Hari itu join program Sahabat PASUM di Masjid Jamek， salah satu tugasan ialah bertanyakan kepada masyarakat yang homeless
Nak tahu apa pak cik itu cakap?
Allah... Rasa nak menangis tetapi sebab pak cik itu ada， saya kena jadi lagi kuat daripada dia. Mungkin saya agak terkenal sebagai ratu air mata sebab cepat emosional bila dengar sesuatu yang bagi orang lain tak ada apa-apa pun. Sayang bonda~
*Now back to the main topic*
Tapi awak， bila sudah ada ilmu itu jangan rasa diri hebat pula ya. Amalkan dan sebarkan. Baru kita dapat mengurangkan bilangan tin kosong di bumi Allah ini kan? Seterusnya dapat mengurangkan kerja para pekerja di pusat kitar semula. SubhanAllah. Be someone who can do many things in life， bukan focus pada sesuatu sahaja.
Bak kata Pua Chu Kang， no play play ha. Be an all-rounders.
P/s : Just finished my Mid Sem 2 test. What's left is just tawakkal. Get inspired with Dr. Muhaya.
“Ting Ting Ting”
I think I've heard the sound of filled cans being hit. Am I being too ambitious to succeed here after?
بارك الله لك
السلام عليكم
Krik Krik...
OK. Itu bukan bunyi tin kosong tapi bunyi cengkerik.
“Tak boleh ke straight forward bila tulis post baru? Mesti ada mukaddimah yang nonsense ke? ”
Maaf. Asiffun jami'an. Perangai semula jadi seperti itu， suka merepek dan bercakap， tapi Alhamdulillah dapat dikawal bila berhadapan dengan orang.
OK. Fokus Farah Fokus.
Sekarang kalau Kak Farah bagi awak satu tin kosong， apa awak buat dengan tin itu?
“Buang je la. Useless!”
See. Mentaliti manusia sekarang ini. Sukar untuk menghargai.
“Recycle lah Kak Farah!”
Now that's what I want to hear from you， youngsters. But please walk the talk. Jangan cakap je ya.
Tapi hari ini bukan nak cakap apa yang kita boleh buat dengan tin kosong tapi apa yang kita boleh buat untuk mengelakkan tin itu daripada kosong. Sebenarnya tin kosong hanya analogi kepada kehidupan kita sekarang. ‘Kita’ as perempuan.
Perempuan sekarang ini， kalau ditanyakan， majoriti tengah fikir pasal kahwin kahwin kahwin. Seriously I'm sick of it.
“Penatlah. Malas nak sambung belajar.”
*Speechless* Awak， nak dapat sesuatu yang manis sememangnya kena rasa kepahitan dulu. It's such a waste as you have that kind of potential to achieve something great in life， but， you just held it in within yourselves.
Tapi kalau semua perempuan nak jadi pakar sakit puan pun masalah juga.
Siapa nak jadi hairdresser gunting rambut saya setiap tahun?
Siapa nak jadi florist bekalkan bunga-bungaan segar kepada family saya in future?
Siapa nak jadi guru mengajar anak-anak saya di sekolah in future?
Siapa nak jadi businesswoman jual jubah cantik-cantik untuk saya?
Jawapannya， tepuk dinding tanya anai-anai.
Awaklah!
Singgah baca kejap : Wanita Berkerjaya Dalam Islam
Secantik mana pun awak， cantik macam Kim Kardashian sekalipun， tapi tanpa ilmu (dunia dan akhirat)， awak pun sama sahaja macam tin kosong yang pada mulanya awak kata nak buang tadi.
Kagum dengan Khadijah yang menjadi usahawan terkemuka pada suatu masa dahulu.
Kagum dengan Rufaidah yang turut sama membantu merawat para sahabat yang cedera dalam peperangan.
Kagum dengan Ummu Sulaim sebagai seorang nisa' mubasysyarat bil jannah (wanita yang dijanjikan syurga).
Awak semua tak akan tak terdetik sedikit pun rasa nak jadi macam mereka? *Sikit pun jadilah. Please*
Sekarang nak share sikit dialog dengan sahabat saya.
“Cantiklah telekung ini. Kain pun lembut je. Mak kau jahit eh?”
“Aku yang jahit.”
Sahabat buat muka tak percaya...
“Betullah. Kenapa nak tipu pula.”
“Serious?”
Daripada dialog dekat atas ini， nampak tak apa yang berlaku sebenarnya? Adakah wanita yang pandai menjahit hanya dari golongan mereka yang memang terpaksa belajar ERT dekat sekolah? Atau boleh jadi seorang pelajar yang ambil Foundation in Biological Science dekat PASUM? Jawapannya， ketuk pintu tanya jiran sebelah...
Perempuan sememangnya tak pernah lari dari tugas yang sedemikian. Mengemas， memasak， menjahit， etc. *Walaupun diri sendiri tak mampu jadi sehebat ibu di dapur* Alasan apalah yang kita ada kan?
“Aku kan bakal dentist. Nanti upah je lah orang gaji.”
“Air tangan ibu tak sama dengan air tangan maid made in Indonesia cik kak. Baju yang ibu jahit tak sama dengan baju made by Jovian Mandagie.”
*Commercial break for awhile*
Hari itu join program Sahabat PASUM di Masjid Jamek， salah satu tugasan ialah bertanyakan kepada masyarakat yang homeless
“Apakah perkara yang paling berharga dalam dunia ini?”
Nak tahu apa pak cik itu cakap?
“Nikmat yang paling berharga dalam dunia ini ialah kasih ibu.”
Allah... Rasa nak menangis tetapi sebab pak cik itu ada， saya kena jadi lagi kuat daripada dia. Mungkin saya agak terkenal sebagai ratu air mata sebab cepat emosional bila dengar sesuatu yang bagi orang lain tak ada apa-apa pun. Sayang bonda~
*Now back to the main topic*
Tapi awak， bila sudah ada ilmu itu jangan rasa diri hebat pula ya. Amalkan dan sebarkan. Baru kita dapat mengurangkan bilangan tin kosong di bumi Allah ini kan? Seterusnya dapat mengurangkan kerja para pekerja di pusat kitar semula. SubhanAllah. Be someone who can do many things in life， bukan focus pada sesuatu sahaja.
Bak kata Pua Chu Kang， no play play ha. Be an all-rounders.
P/s : Just finished my Mid Sem 2 test. What's left is just tawakkal. Get inspired with Dr. Muhaya.
“Ting Ting Ting”
I think I've heard the sound of filled cans being hit. Am I being too ambitious to succeed here after?
بارك الله لك
السلام عليكم
2 comments:
i have a lot of empty can under my table..should i full it?? haha just joking...it is 4 recycle..n seriously byk..ok..pasnie azam x jadi tin kosong..nk jadi tin biskut yg sntiasa penuh tok kenyangkn ummah sgn Islam..huhu
cita-cita tu... sgt awesome... jgn lupa bawa kami sekali u penuhkan tin biskut y kosong ....
Post a Comment